Weer thuis!

Hai vakantiegangers,
Hoe is het ermee? Aangezien ik van verschillende kanten te horen krijg waar mijn laatste deel blijft, is hier mijn laatste verslag!

De dagen bij Casa Karah waren zeker anders dan bij Casa Maren. De kinderen zijn veel drukker, hebben veel meegemaakt en de hotels waar ze wonen zijn vreselijk! Hele kleine kamertjes waar ze met z'n allen (8/9) slapen, koken, wonen en een troep! De ouders houden totaal niet van hun kinderen en dat vond ik wel het allerergste. Ze moeten zelf hun geld verdienen voor eten en dit kun je op verschillende manieren doen: bedelen, prostitutie, recycling etc. De kinderen kregen middags dansles en Selwin en ik deden uiteraard mee. Catalina vertelde me ondertussen de meest gruwelijke verhalen over de kinderen. Veel sexueel misbruik door vaders, waar de moeder bij is. Er kwam op een gegeven moment een heel lief, klein, mooi meisje van 4 voor ons staan waar dit ook bij was gebeurd. Na deze dag had ik het dan ook wel gehad.

Vrijdag 27 juli met z'n allen een weekendje weggeweest, echt superleuk en relaxed. We hebben de meteoriet "El Penon" beklommen, puzzelen, praten, stappen, met een boot gevaren en met een hoge kabelbaan naar beneden geweest. Het huis waar de Nederlandse delegatie sliep zag er echt heel lief uit, alleen jammer dat de kakkerlakken dat ook vonden! Het stikte ervan...AI! Matthijs durfde niet meer op de grond te liggen, dus daar lagen we met z'n 3-n in bed: ha ha!

De laatste week ging erg snel. Maandag gewerkt aan de presentaties over alle projecten en dinsdag de presentaties gedaan. Alvast een goede oefening voor in Nederland, omdat we hier allemaal apart voor 150 mensen moeten presenteren, dit was een vereiste van xplore. Woensdag zijn we naar het museum geweest waar alle Colobianen trots op zijn en dat ben ik met ze eens! Het werk van Botero lijkt veel op dat van het Scheringamuseum. Daarna was het souvenirtijd...er leek geen einde aan te komen. Arme jongens, want de meiden bleven kopen!!!Thuis aangekomen was er een feest voor ons voorbereid: hartjes ballonnen aan het plafond, cadeautjes op het tafeltje en de hele fam was er. We kregen een heerlijk laatste maaltje, want donderdag + vrijdag aten we met de groep. Zelfs ijs toe. We kregen een hele lieve eigengemaakte kaart van Lina met een mooie tekst, een lolly en bonbons. Als afscheidscadeau werden onze nagels van onze handen + voeten gedaan door een manicure. Erg mooi geworden...

Donderdag zijn we naar het meisjeshuis van Frank van Rijn geweest, wat een toplocatie! Niet voor te stellen dat die aardige meiden daar ook zelf straatkind zijn geweest. Ze slapen met z'n 4-n op een kamer in stapelbedden. Er waren ook kids uit Casa Karen en Casa Maren mee, die hadden de dag van hun leven. we hebben met z'n 5-n gekookt voor 80 man. Als voorafje: ontbijtkoek en stroopwafeltjes, eerste gang was: hutspot met een gehaktbal, 2e gang: een halve pannenkoek en de laatste gang: pasta met boerenomelet. Echt een supergevoel dat het zo goed ging, lekker was en nog genoeg ook! Na het eten wel kapot...maar de rondleiding door het park/terrein doet wonderen. Echt zo mooi: overal speeltoestellen, waar wij natuurlijk ook opmoesten. Margret en ik hebben een duik genomen in het zwembad en hebben daar vele rondjes gelopen met kinderen in onze armen, want ze kunnen niet zwemmen. Nog even met de taxi langs de speeltuin, wat is die mooi geworden zeg en wat een kinderen waren er al aan het spelen! 's Avonds met z'n allen te stappen. Uiteraard weer veel te gezellig...

Vrijdag was ons laatste daggie en die kon niet beter worden ingevuld. We hebben veel geevalueerd op leuke manieren: toneelstukken, tekenen, herinneringenvel en door te praten. 's Avonds met elkaar gegeten en toen begon de bonte avond. Margret en ik hadden een leuke quiz bedacht: De Colombianen moesten het opnemen tegen de Nederlanders. Bloedje fanatiek was iedereen...lachen dus! We hadden vragen bedacht over de mensen zelf: Hoe lang is Niels? bijvoorbeeld. Daarna moesten de leiders van de groepen mensen uitbeelden en als laatste spijkerpoepen. Wie waren de kampioenen??? Natuurlijk...de Nederlanders. Maghen en Nadja deden nog een heel leuk dansje. Joanna deed een heel mooi slotwoord, waarin ze de Nederlanders wilde bedanken voor al het goeds wat we hadden gedaan. Geproost op de goede afloop en met handen vol cadeaus namen we afscheid van iedereen.

Van alle zenuwen kon ik de 3 uurtjes die we hadden, niet slapen. PIEP PIEP...JA WE GAAN NAAR HUIS!!! Afscheid genomen van ons gastgezin waar we altijd welkom blijven, met de taxi naar het verzamelpunt en met z'n allen in een busje naar het vliegveld. Daar was nog niemand en er was nog niks open...ha ha ha dat zul je op Schiphol wl. nooit zien. Weer 4 vliegreisjes gemaakt, waar slapen er ook niet inzat. In de 5 uur wachttijd kwamen we JEAN PENN tegen, gaaf he??? Tijdens de laatste vlucht was iedereen druk, blij, enthousiast en zaten we ook allemaal gezellig naast elkaar. Dit uurtje ging zo voorbij. We vlogen over Enkhuizen, Hoorn en Alkmaar, erg leuk om te zien!

Met bonkend hart wachten op onze koffers!!! Eindelijk mochten we door de schuifdeur... Ik was zo blij om Ruud te zien, want ik had hem echt gemist! Zoveel meegemaakt en gezien, dat ik het weer heel fijn vond om naar
huis te gaan! Ank, hartstikke lief dat je ook mee was.

Thuis kwam de volgende verrassing: Ruud had flink gewerkt aan de tuin. Gelijk taartje gegeten onder ons afdak, echt geweldig! Daarna lekker naar bed, want ik kon mijn ogen niet meer openhouden. De jetlag blijft me helaas nog wel achtervolgen. 's Avonds gezellig met Ruud barbequen onder het genot van wat roseetjes...Heerlijk om weer samen te zijn!

Kort samengevat: Ik ben heel blij dat ik heb meegedaan aan het project, ook al was het erg heftig. Ik denk nog veel terug aan alle dingen die ik heb gezien en heb meegemaakt. Ik kijk er naar uit dat de Colombianen hierheen komen in december, want we hebben een supertijd met hen gehad!

Bedankt voor jullie medeleven de afgelopen tijd! Nee, heb nog geen plannen voor een volgende reis, maar zeg nooit NOOIT!

Veel liefs, Marjolein