Manke Nelis is gearriveerd in het HETE GHANA!

Hai allemaal,

Hier eindelijk een bericht van ons! Sorry dat we niks van ons hebben laten horen, maar: weinig bereik met de phone tijdens het reizen, geen internet en nu is er geen electriciteit om mijn phone op te laden...dus pap en mam wees gerust, hier een uitgebreid verslag!

Zaterdag 31 maart was het dan zover...Ruud kwam na een lange reis aan. Als een echte Ghanees kwam hij te laat (21.30), want het vliegtuig had vertraging. Marjolein stond bij de verkeerde hal (de vertrekhal) waar ze heel wat moeite voor had moeten doen...ha ha. Lachen, je bent mijn vriend etc. Gelukkig had ze nog genoeg tijd over om zenuwachtig elke keer een stukje verder te veroveren op verboden terrein. Daar kwam Ruud aan, de lange, blanke god, tussen alle zwartjes. Het was zo leuk om elkaar te zien, dat we vergaten dat "omhelsen en een dikke zoen" tussen lovers hier in het openbaar niet normaal is! Samen een taxi ingedoken en een uurtje verplichte sightseeing gedaan, want de chauffeur wist de weg niet, overigens viel er weinig te zien, want het was LIGHTSOFF! De heerlijke hotelkamer waar Marjolein zich van tevoren had gedouched (eindelijk weer eens!) + opgetut in een koele aircokamer, was nu omgetoverd tot een sauna! ARME RUUD, welkom in Ghana! Je moet het allemaal positief bekijken: hij was strondverkouden en niet lekker, dan doet een sauna toch wonderen?

Volgende dag lekker broodje kaas gegeten wat Ruud had meegenomen. Jeetje was is dat lekker zeg! Daarna snel spullen gepakt en op het geluid uit de kerk afgegaan. Natuurlijk werden we als gasten onthaald en moest Ruud tussen de mannen staan en Marjolein bij de vrouwen: zingen, dansen, klappen, bidden op de knieen. Alles hebben we meegemaakt! Na een uurtje wilden wij vertrekken, maar de kerk dacht er anders over. Ze wilden voor ons bidden. Zaten we dan op onze knieen, omringd door alle kerkgangers die stonden te brabbelen. De 1 nog uitbundiger dan de ander en allemaal met hun ogen dicht! Gezegend gingen we de deur uit. Ruud zijn 1e tro tro moment op weg naar Krokobite. Wat een hitte, terwijl Marjolein het lekker fris vond in vergelijking met het hete noorden. Overstappen en Ruud merkte gelijk op hoe ontzettend aardig, blij en gelukkig de mensen hier zijn. Veel Nederlanders kunnen daar wat van leren.

In Kokrobite lekker gerelaxed aan het strand, want we waren in een klein paradijsje aangekomen. 's Avonds na het eten begon het te regenen en wij dachten een romantisch wandelingetje langs het strand te maken. Ook in een paradijsje kan het wel eens hevig spoken, het regende steeds harder. Schuilen onder een parasol was geen optie, want daar werd nl. het toneelstukje van de bloemetjes en de bijtjes door een stel uitgevoerd. Dan maar terug naar ons hutje lopen...DACHTEN WE! Het werd RENNEN...het weer was omgeslagen in een ware tyfoon. Veel regen en harde storm in combinatie met rondvliegende takken, maakte het een spannende weg terug. Gelukkig hield Marjolein de hand van Ruud vast die als ware held onze hut wist te vinden in het donker. Zij scheet namelijk wel even in haar broek toen de palmbomen zo hard heen en weer waaiden. Binnen met kaarsen aan gezeten, want o no weer LIGHTS OFF en geen airco!

Volgende dag een flinke ravage, zo'n hevige storm was er nog nooit geweest en dat was te zien: het dorp was flink verwoest. Die dag naar Cape Coast geweest en het leek wel of we honing aan ons kont hadden, want de LIGHTS OFF bleef ons achtervolgen. Het ford was interessant, maar de krottenwijk ernaast nog meer voor Ruud.'s Avonds spaghetti gegeten met uitzicht op krokodillen en daarna terug naar onze privesauna. Volgende dag naar Kakum: weer onwijs gaaf om daar op een smalle wiebelbrug te lopen met een geweldig uitzicht. Alsof dat nog niet genoeg was, ook nog 1 uur gehiked. De rest van de dag in een tro tro doorgebracht. Om 22.00 in Ho aangekomen en een luxe hotel gepakt, want je zult het niet geloven...ze hadden in dat stadje ook LIGHTS OFF. Dit hotel had een generator en een goede nacht maken was voor Ruud een hoop waard.

Woensdag lekker gerelaxed aan het zwembad en daar heeft Ruud zwemles gegeven aan wat Ghanezen. Hier in Ghana kan namelijk bijna niemand zwemmen. Ze hebben geen geld om naar het zwembad te gaan en er zijn maar weinig badmeesters/juffen. Het was heel leuk om te zien... Het stadje nog even bekeken en de volgende dag in de regen (ja, regenseizoen is begonnen) op tijd met de tro tro naar Vane. We moesten vanaf daar nog 5 km lopen naar Biakpa: berg op berg af in de regen met zware tassen, maar wat een prachtige natuur in de Folta-region. Dit was de enige regio waar Marjolein nog niet geweest was, dus supergaaf om samen mee te maken. Defenitly het mooiste wat ze in heel Ghana heeft gezien. Op een berg in the middle of nowhere lag onze lodge: in 1 woord GEWELDIG! Supermooi uitzicht, kampeergevoel doordat je met alle gasten aan 1 lange tafel at en we sliepen in een klein kamertje zonder VEN. Ook hier weer LIGHTS OFF. Een hikingtocht gedaan van 3 uur langs 5 watervallen, waar Ruud een schrammetje opliep.

Donderdag naar Hohoe en daar een taxi naar de Vliwatervallen gepakt. Er was 1 lodge gerund door een Duits echtpaar, vlakbij de watervallen. Helaas was daar geen plek meer, maar er was nog wel een tentje beschikbaar: VAN ONS! Net opweg naar de waterval met onze gids toen we een slang tegenkwamen. Die werd even flink doodgeknuppeld met een stuk hout, 2 meter voor ons. Daarna vertelde de gids trots tegen Marjolein dat er allerlei soorten slangen waren in dit oerwoud van Boa tot groene mamba etc. Leuk, lekker...en wij slapen in een TENT! Heerlijk gezwommen met z'n 2-n bij de waterval. Opeens hoorden we een schot! Het eten van de lokale bevolking dat in grote getale boven ons vloog, dwarrelde naar beneden het water in. Vleermuizen schijnen te smaken naar geitenvlees: ha ha! De man haalde hem uit het water en we mochten hem nog even levend bewonderen, voordat hij hardhandig met zijn kop tegen de rots werd doodgeslagen. Ze schijnen er niks van te voelen, dus het is toch niet dieronvriendelijk? Dit gebeuren herhaalde zich nog 5x. 's Avonds spinazie met heerlijke aardappels (jam) en een ei gegeten! Met een goedgevulde maag hebben we naar een dansoptreden van repeterende kinderen gekeken i.v.m. pasen. Wat kunnen die toch bewegen zeg en zo jong al. Speelgoed is er hier in Ghana weinig, dus dansen is hun lust en hun leven.

Volgende dag naar Accra gereisd en daar tot de ontdekking gekomen dat onze camera weg was. FLINK BALEN...en nog eens balen toen we geen ticket naar Tamale konden krijgen. Tot overmaat van ramp begon Ruud zijn enkel ook nog erg zeer te doen. Gelukkig hebben we op het nippertje nog een ticket naar Kumasi kunnen regelen en hadden we elkaar nog! Door de regen en storm duurde de busreis even wat langer. Om 22.00 in Kumasi en het dichtstbijzijnde hotel gepakt. Hopen dat we de volgende dag wel naar Tamale konden...Slecht geslapen in het 1 persoonsbed met z'n 2-n: ha ha. Om 6.10 had Marjolein de tickets te pakken, hoe bedoel je zalig pasen? Om 10.30 gingen we hobbel de bobbel over onverharde wegen naar Tamale! Ruud zijn voet nog dikker en pijnlijker, zou hij hem verzwikt hebben tijdens het hiken? Om 17.30 kwamen we eindelijk aan. Het was zo onwijs leuk in ons gastgezin aan te komen! Zo welkom, blij en enthousiast dat we er waren. Ruud kon amper nog lopen, dus hij kreeg alle aandacht. Ze waren overbezorgd en wilde dat hij gelijk naar het ziekenhuis ging. Toen ze het woord "injectie" lieten vallen, maakte Ruud er snel "morgen" van. Hier ook weer een aangename verrassing: generator was opgeblazen, waardoor ons blok geen stroom had tot zeker woensdag. Geen ventilator of electriciteit, dus geen telefoon opladen.

Ruud heeft in bed geslapen in een echte sauna en Marjolein als echte Ghanees buiten op een matje. Gisteren naar het ziekenhuis geweest, want Ruud zijn enkel zag er wel heel eng uit: heel dik, rood en heel pijnlijk. Veel bekijks uiteraard en als blanke heb je altijd voorrang, dus hij werd snel geholpen. Ze denken dat zijn voet ontstoken is, door de wondjes van het hiken, geen dierenbeet waar we bang voor waren. Volgepropt met medicijnen op weg naar de picknick. John, bedankt voor alle belletjes en info die je ons hebt gegeven. Op 2e paasdag is het een traditie hier dat je met je familie gaat picknicken dichtbij het zwembad. Wij gingen met de broers en zussen + alle buren (12 in totaal) ook die kant op. We hadden de entree betaald + eten + ijsjes, ze hadden de dag van hun leven! Heerlijk gepicknickt aan de rand van het zwembad. Zo gaaf om te zien, helemaal zwart in het ondiepe gedeelte van het zwembad, omdat ze niet kunnen zwemmen. Er kwamen ook nog Nederlandse vrijwilligers langs om ff bij te praten en Ruud te keuren natuurlijk! Wil Marjolein het zwembad in, is alles leeg...afgelopen: OEPS! Maar wat een hoop charmes bij een Ghaneze man wel niet kunnen doen...mijn familie + Sanderijn + Marjolein mochten erin. We waren net een attractie, alle Ghanezen gingen om het zwembad heen staan en kijken. Er werden zelfs foto's gemaakt. Sommige kinderen probeerden met hun voet het water te raken, maar werden dan gelijk gecaned door de badmeester.

Al met al gaat het weer heel anders dan verwacht, maar we genieten volop! Ruud heeft zijn vuurdoop 3 dubbel gehad en ik ben trots op hem! De hitte, met zijn lange stelten in de tro tro (hutje mutje zitten), overal slapen zonder ventilator/airco vanwege LIGHTS OFF, dia, verbrand, telefoon weg, camera weg en nu zijn zere voet: AH!

Ruud fluistert nu in mijn oren dat ik wel even moet noteren dat hij zonder mijn goede zorgen niet zo'n mooie tijd zou hebben: want het is een kanjer van een gids en ze heeft me alle mooie dingen laten zien in Ghana!

Het aftellen is begonnen en Ruud kijkt alweer uit naar het heerlijke weer in Nederland, maar ik ga met pijn in mijn hart weg. Wat heb ik hier een TOPTIJD gehad zeg! Ruud weet bijna zeker dat ik hier nog wel terugkom...zeg nooit, nooit he?

Tot volgende week! Groetjes, de herenigde Ghaneesjes...